China!!

Ja hoor, daar gaan we dan. We vertrekken met de metro richting de grens van Hongkong en China. We hebben al een hotelletje geboekt en weten waar we moeten zijn. Het is best spannend om deze grens over te gaan. Je weet niet hoe het communisme zich uit aan de grens. Zijn de douaneambtenaren streng? Komen we wel binnen? Is er iets van Engelse taal te vinden in dit land? Hoe grondig gaan ze ons checken?

Achteraf waren die spanningen niet nodig. Wat is China een geweldig land! Heel anders dan Nepal of Europa. We hebben hier veel meegemaakt en ook veel geleerd. En daarom wat tips en trucs voor degene die ook graag die kant op willen! (zeker doen)

1.      Boek altijd je hotel minstens een dag van te voren

Een enkele keer hebben we geprobeerd bij aankomst in een stad een hotel te zoeken. We hadden al een idee, op ctrip.com hadden ze kamers vrij. Daar aangekomen blijken ze geen buitenlanders te accepteren. Dan moet je ineens om 9 uur ’s avonds alle plannen omgooien en een ander hotel zoeken. Toen bleek de hele buurt geen buitenlanders te accepteren. Behalve dat ene dure hotel. Natuurlijk. We namen toen maar de goedkoopste kamer (zonder raam enzo) en zijn de dag erna zo snel mogelijk uit de stad gegaan.

Je weet niet of de hotelletjes je accepteren of niet in China, boek van te voren en wacht op de bevestiging van het hotel die je krijgt via e-mail. Dan weet je zeker (9 van de 10 keer) dat je een kamer hebt.

2.      Boek je hotel het liefst via Booking.com

Wij hebben de eerste paar keren gebruik gemaakt van een Chinese hotel website. Uiteraard was deze er ook in het Engels. Alleen ondervonden we steeds problemen met deze site. Zoals dat je voor een bepaalde kamer betaald, maar een totaal andere kamer te zien krijgt. Ga dan maar met je steenkolen Chinees uitleggen aan de hotelmanager dat dit niet de kamer is waar je voor hebt betaald. Gelukkig had de beste man een zoon die een beetje Engels sprak, anders werd het een avondje hints. Voor een iets goedkopere prijs kregen we uiteindelijk een van zijn beste kamers. Niet wat we wilden, maar helemaal prima. Later in onze reis weer een hotelkamer geboekt via de site (ctrip.com), zelfs een bevestiging gekregen van het hotel. Aangekomen bij het hotel kunnen ze ons niet vinden in het systeem. Nou goed, geeft niks. We hebben niet betaald. Kunnen we hier een kamer krijgen? Nee, dat kan niet. Die Chinese meneer na ons? Ja die kan wel.. Wij racen terug naar het treinstation (daar is Wi-Fi) om daar een nieuw hotel via booking.com te regelen. Best een stressvol dingetje als het al 22:00 uur is en je nog geen kamer hebt. Gelukkig snel bevestiging van ons nieuwe hotel.

Vanaf dat moment hebben we al onze boekingen via booking.com gedaan. Nooit geen gezeik mee gehad. Altijd alles kloppend. Dus vandaar: gebruik zo veel mogelijk booking.com.

3.      Download de vertaal app die offline ook werkt

Er zijn meerdere mogelijkheden, maar voor ons werkte de volgende twee apps het beste: Microsoft Translater en Google Translate. Microsoft wordt ondersteund door de Chinese (firewall) Muur en is dus zowel online als offline te gebruiken. Google Translate daarentegen is alleen offline te gebruiken. Zet je Wi-Fi uit, want anders komt er niks van terecht. De app heeft ons meerdere malen geholpen in het dagelijkse leven. Als we iets nodig hadden of iets wilden vragen. Erg fijn om te hebben.

4.      Blijven lachen

Tsja, spreekt voor zich. In China gebeuren zo veel rare dingen. Je kan niet anders dan erom lachen. De gemiddelde Chinees is een vrolijk figuur met schaamteloze ongemakkelijkheid en weinig persoonlijke hygiëne. Om te gieren die Chinezen. Ze staren ons aan totdat de oogballen bijna uit de oogkassen rollen, het enige wat je kan doen om de vreemde ongemakkelijke stilte of hysterie te onderbreken is om ‘ni hao’ (zeg: nie hau) te roepen. Dat betekend ‘hallo’ in het Chinees. Je krijgt dan de grootste glimlach te zien die ze je te bieden hebben. Uiteraard blijven de ogen op jou gericht.

Ook het communistische concept waarin iedereen werk heeft, werkt bij mij op mijn lachspieren (later op mijn zenuwen). Bij elke metro halte moet je je tas laten controleren door een röntgen apparaat. Bij deze plekken staan er gemiddeld zo’n 5 Chinezen te controleren of jij je tas wel erin legt. Daarnaast staat er de hele dag een mannetje of vrouwtje op het perron op een verhoging te kijken naar hoe de mensen in en uitstappen. Als de metro eraan komt maakt het mannetje of vrouwtje ook handgebaren. Dat doet hij of zij ook als de metro stopt en als hij wegrijd. Niemand die erop let. En dat is het. Dat is wat hij of zij doet. Ook zo mooi: een kruispunt geregeld door stoplichten, verloopt op zichzelf goed. Maar er staan zeker 8 mannetjes of vrouwtjes alsnog het verkeer te regelen bij een geregeld kruispunt. Iedereen heeft een baan.

5.      Smak, boer, scheet of tuf erop los

Dat doet de Chinees ook. Schaamteloos. Daarnaast hebben alle mannen lange nagels, of in ieder geval één. Wat ze er precies mee doen mag Joost weten. Waarschijnlijk maken ze zo makkelijker de zonnebloempitjes open. Waarna ze de schillen gewoon op de grond gooien (buiten, in de trein, in de bus, etc.). Dit hebben we overigens ook gewoon gedaan.

De roggel die de gemiddelde Chinees (man en vrouw) maakt, komt van diep. Diep ergens onderin de slokdarm. Met veel geweld en geluid komt deze naar boven, waarna de kwak spuug als een bijna perfecte bal op de grond beland. Aan deze traditie deed ik niet mee. Net een stapje te smerig. Ze moeten het zo erg kwijt dat ze zelfs servetjes en prullenbakjes vol tuffen. Gewoon inslikken kennen ze niet.

Smakken is hier mijn inziens vanzelf gegaan, over de jaren heen. Chinezen kunnen goed eten. Ze eten weinig, maar veel verspreid over een dag. Ze hebben altijd honger. Als het eten net geserveerd is stoppen ze de veel te warme hap zo naar binnen. Probeer jij die maar eens met dichte mond op te eten. Onmogelijk. Hierdoor is het smakken gekomen. Zelfde geldt voor de te pittige gerechten. Daar heb je ook een beetje lucht bij nodig. Ik snap het helemaal (maar het blijft goor)

6.      Filmpjes op je telefoon kijk je zonder koptelefoon, kan gewoon.

Niets meer, niets minder. Iedereen doet het. Sommige hebben oortjes voor het geluid, maar de meeste laten je meegenieten met hun favo muziek of soap serie. Het boeit de rest van de Chinezen niet, erg tolerant naar elkaar. Zo hebben we in de slaaptrein van Beijing (noord China) naar Guilin (zuid China) een uurtje meegenoten van iemand zijn Hare Krishna mantra achtige muziek. Deze ging overigens midden in de nacht ook nog eens af, heerlijk joh.  Of een mevrouw die genoot van traditioneel Chinese muziek. Die muziek klinkt best aardig en rustgevend, totdat er een kat gaat krijsen (o nee, dat was de zangeres). Zo vals als het maar kan.

7.      Leer tellen in het Chinees, komt echt goed uit

Tellen in het Chinees is makkelijk. Zodra je 1 t/m 10 weet, kan je tellen tot 100. Dit is handig tijdens het onderhandelen over prijzen. Je maakt ook meteen een indruk (vinden ze leuk). Elf spreken ze uit als tien-een. Twaalf is tien-twee. Dertien is tien-drie, etc. Ze kennen allemaal de cijferbeelden die wij gebruiken, ook handig. Maar de handgebaren zijn in China anders dan in de rest van de wereld. Ze snappen niet dat je 7 bedoeld als je 7 vingers omhoog steekt, daar zit een soort pistool gebaar aanvast.

8.      Reizen met de langzame trein van stad naar stad, je komt nog eens ergens

Zo hebben wij China ontdekt. Erg leuk en je komt echt in de lokale bevolking terecht. Je leert de cultuur goed kennen door een paar uur in dezelfde trein als de Chinees te zitten. Wij hebben in totaal in een maand zo’n 80 uur in de trein gezeten. Nou je leert ze kennen hoor!

Het leuke van deze manier was, dat we niet van grote stad naar grote stad hoefden te gaan. We stopten gewoon tussendoor ergens. Dan hoefden we niet steeds 15 uur achter elkaar in de trein te zitten. We splitsten de boel op. We kwamen in kleinere steden (voor ons nog steeds erg groot) die minder bekend waren bij toeristen. We werden op die plekken ook veel vaker nagestaard of nageroepen. Of mensen namen stiekem foto’s van ons. En soms vroegen ze het netjes. Na twee dagen foto’s met Chinezen te hebben gemaakt, besloten wij om van alle Chinezen die van ons foto’s maakten, ook foto’s van hen te maken. Is een flinke hoeveelheid aan foto’s geworden, haha.

9.      Laat iemand die Engels spreekt in het Chinees opschrijven wat je wilt of waar je naartoe wilt

Erg handig voor een bepaald product of een bepaalde dienst (wasserette of zo) die je nodig hebt. Of als je een treinticket wilt boeken. Via de website travelchinaguide.com kwamen we achter de treinschema’s. We kozen een trein die ons geschikt leek, schreven het op met soms een Chinese vertaling erbij en gaven het briefje aan de ticketmevrouw. Ticket gekocht. Zo makkelijk ging dat.

10.  Vergeet Google, gebruik BING

Het beste zoekprogramma als Google niet werkt, is bing.com. Nog lang niet zo goed als Google, wat mij betreft. Maar zeker beter dan alle andere opties. Ook websites als Facebook en Youtube werken niet. Gewoon ouderwets een boek lezen dus!

11.  Koop een SIM kaart als je langere tijd in het land bent

Heel fijn voor internet gebruik, als je dus ’s avonds laat nog even een hotel moet boeken. Of als je de weg niet meer weet in die veel te grote stad.

We hebben China doorkruist via de volgende route: Shenzhen – Ganzhou – Nanchang – Nanjing – Shanghai – Xuzhou – Beijing – Guillin – Nanning en zijn in totaal een maand en een paar dagen in China geweest. We hebben genoten van de cultuur, natuur en het eten.

De beste manier om het te laten zien is via de foto’s en het filmpje. Neem een kijkje op deze website en laat gerust een reactie achter!

Onze volgende stap is Vietnam, daar gaan we een motor kopen waarmee we het land gaan doorkruizen.

Liefs! Marten en Marloes